- Szczegóły
Dzisiaj, trzech mieszkańców Domu św. Józefa świętuje Złoty Jubileusz życia kapłańskiego:
Jubilatom życzymy wielu łask Bożych, zdrowia, pokoju i radości Chrystusa Zmartwychwstałego.
Jubilaci sprawowali o godz. 8.00 uroczystą mszę św. w swojej intencji oraz w intencji swoich kolegów rocznikowych.
- Szczegóły
W czwartek 1 kwietnia 2021 r. zmarł śp. ks. infułat Józef Pawliczek, wikariusz generalny we Lwowie (Ukraina), wieloletni kanclerz katowickiej kurii. Przeżył lat 79, w tym 55 lat w kapłaństwie.
Jego pogrzeb w czwartek, 8 kwietnia 2021 roku:
- o godz. 10.30 - Msza Święta w intencji Zmarłego w katowickiej katedrze,
- o godz. 15.00 - Msza Święta pogrzebowa w parafii Matki Bożej Różańcowej w Jastrzębiu-Zdroju - Moszczenicy Śląskiej.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,
a światłość wiekuista niechaj mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
Amen.
Ks. infułat Józef Pawliczek urodził się 22 maja 1941 roku w Moszczenicy Śląskiej jako syn Józefa i Gertrudy z domu Koczor. Ojciec pracował na kolei, matka zajmowała się gospodarstwem domowym. Ks. Józef był jednym z ośmiorga rodzeństwa – miał cztery siostry i trzech braci. Ochrzczony został 22 maja 1941 roku w parafii Matki Bożej Różańcowej w Moszczenicy Śląskiej, gdzie później był ministrantem oraz 31 maja 1954 roku przyjął sakrament bierzmowania.
Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1955 roku naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym w Wodzisławiu Śląskim. Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1959 roku rozpoczął studia i formację w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie.
W trakcie formacji seminaryjnej dał się poznać jako „inteligentny, typ myślący ściśle, bardzo pilny” – jak zanotował ówczesny rektor seminarium, ks. Franciszek Jerominek. „Jest skromny, pobożny, bardzo uczciwy i bardzo obowiązkowy” – pisał dalej. „Bierze sprawę powołania poważnie” – zauważył moszczenicki proboszcz ks. Franciszek Długajczyk. Dnia 4 kwietnia 1965 roku biskup Józef Kurpas udzielił mu w Krakowie święceń diakonatu, a 6 czerwca tegoż roku biskup Herbert Bednorz udzielił mu w Katowicach święceń prezbiteratu. Pracę naukową napisał z kosmologii na temat: „Rola hipotezy w naukach przyrodniczych”, zaś pracę proboszczowską napisał pt. „Kult Świętego Antoniego w Diecezji Katowickiej”.
Posługę kapłańską rozpoczął od zastępstw wakacyjnych w charakterze wikariusza parafialnego w rodzinnej parafii Matki Bożej Różańcowej w Moszczenicy Śląskiej oraz w parafii Świętego Floriana w Chorzowie.
Pierwszą parafią posługi neoprezbitera była parafia Świętej Katarzyny w Tarnowskich Górach – Lasowicach (1965-1968), następnie posługiwał w parafiach: Świętego Antoniego w Chorzowie (1968-1971) i Chrystusa Króla w Katowicach (1971-1975).
W 1974 roku otrzymał od ówczesnego biskupa katowickiego Herberta Bednorza polecenie założenia muzeum diecezjalnego w Katowicach i został mianowany kustoszem tegoż muzeum. W 1975 roku najpierw zlecono mu opracowanie zestawienia tematyki listów pasterskich biskupa Herberta Bednorza oraz niektórych wątków z tychże listów z okazji 25. lecia sakry biskupa Herberta, później, tego samego roku, mianowano ks. Józefa notariuszem Kurii Diecezjalnej w Katowicach. W 1977 roku przejął obowiązki kuratora zdeponowanych w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu zbiorów. Od 1979 roku był redaktorem Wiadomości Diecezjalnych, a od 1980 roku przewodniczącym Komitetu Redakcyjnego Rocznika Diecezji Katowickiej. Począwszy od 1981 roku, był obrońcą węzła małżeńskiego w sądzie biskupim.
Podjął również studia doktoranckie w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz dwuletnie studium ochrony i rozwoju sztuki kościelnej przy Komisji Episkopatu ds. Sztuki. W 1984 roku został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Katowickiej. W 1985 roku mianowano go konsultantem „Gościa Niedzielnego” w zakresie zagadnień diecezjalnych oraz historii sztuki, zlecono mu także troskę o druk „Kalendarza liturgicznego diecezji katowickiej”. W 1986 otrzymał zadanie notariusza w Trybunale w sprawie beatyfikacji i kanonizacji Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Od 1989 roku prowadził wykłady z kancelarii parafialnej dla alumnów VI roku WŚSD. W 1992 roku został mianowany pełniącym obowiązki kanclerza Kurii Archidiecezjalnej w Katowicach oraz członkiem Rady Kapłańskiej Archidiecezji Katowickiej, a także wizytatorem parafii w zakresie kancelarii parafialnej i duszpasterstwa. Dwa lata później otrzymał nominację na kanclerza kurii katowickiej. Tego samego, 1994 roku, papież Jan Paweł II mianował ks. Józefa kapelanem Jego Świątobliwości. W 1995 roku został asystentem kościelnym Oddziału Wojewódzkiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” w Katowicach oraz promotorem sprawiedliwości w Sądzie Metropolitalnym. W 1998 roku został członkiem Kolegium Konsultorów oraz Komisji do spraw przygotowania powołania Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, a rok później również Komitetu Organizacyjnego Koronacji Obrazu Matki Bożej Boguckiej w Katowicach-Bogucicach.
Ponadto, opracowywał schematyzm diecezjalny, był członkiem zespołu ds. przygotowania i przeprowadzenia translokacji doczesnych szczątków biskupa Arkadiusza Lisieckiego z kościoła pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach do krypty grobowej katowickiej katedry, członkiem zespołu organizacyjnego obchodów 70-lecia Kościoła katowickiego. Jako delegat ówczesnego arcybiskupa katowickiego Damiana Zimonia poświęcił kaplicę Świętego Franciszka z Asyżu w Domu Pomocy Społecznej w Gorzycach, ołtarz w kościele parafialnym Zmartwychwstania Pańskiego na Kalwarii Pszowskiej, kaplicy Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza w Szpitalu Powiatowym w Mikołowie.
Mimo osiągnięcia wieku emerytalnego w 2006 roku nadal pełnił mandat kanclerza kurii katowickiej przez kolejny rok. W 2007 roku papież Benedykt XVI mianował go prałatem honorowym. Tego samego roku przeszedł na emeryturę. Dwa lata później, w 2009 roku, na prośbę arcybiskupa Mieczysława Mokrzyckiego, został skierowany do pracy w Archidiecezji Lwowskiej. Otrzymał tam nominację na moderatora Kurii Metropolitalnej oraz wikariusza generalnego archidiecezji, a rok później stał się również członkiem Rady Kapłańskiej Archidiecezji Lwowskiej oraz Kolegium Konsultorów. W 2011 roku otrzymał z rąk arcybiskupa Mokrzyckiego stałe uprawnienie do sprawowania sakramentu bierzmowania na terenie Archidiecezji Lwowskiej. Tego samego roku papież Benedykt XVI mianował go protonotariuszem apostolskim supra numerum (infułat). W 2015 roku z rąk arcybiskupa lwowskiego otrzymał nominację na kanonika honorowego Kapituły Bazyliki Metropolitalnej we Lwowie.
Dnia 27 lutego 2021 roku w Konsulacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
W wieku 79 lat, po 55 latach kapłańskiej posługi, zmarł w Wielki Czwartek, 1 kwietnia 2021 roku, w Katowicach. Jego pogrzeb odbył się 8 kwietnia 2021 roku: o godz. 10.30 odprawiono Mszę Świętą w intencji zmarłego w katowickiej katedrze, a o godz. 15.00 Mszę Świętą pogrzebową w parafii Matki Bożej Różańcowej w Jastrzębiu-Zdroju – Moszczenicy Śląskiej. Tam został pochowany.
- Szczegóły
- Szczegóły
Z przykrością zawiadamiamy, że 6 grudnia 2020 roku, w szpitalu w Katowicach - Bogucicach zmarł śp. ks. Eugeniusz Szyszka, emerytowany proboszcz parafii Przemienienia Pańskiego w Orzeszu - Zawadzie. Przeżył lat 89, w tym 65 w Chrystusowym Kapłaństwie.
Jego pogrzeb odbędzie się w piątek, 11 grudnia:
o godzinie 12.00 - Msza Święta pogrzebowa w Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Orzeszu następnie przejazd do Parafii Świętego Wawrzyńca w Orzeszu, gdzie odbędzie się trzecia stacja pogrzebu.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,
a światłość wiekuista niechaj mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
Amen.
Urodził się 19 listopada 1931 roku w Orzeszu w religijnej rodzinie robotnika kolejowego Franciszka i Łucji z domu Zopołka. Miał trzech młodszych braci i młodszą siostrę. Ochrzczony został 29 listopada 1931 roku w kościele parafialnym pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Orzeszu, tam też przystąpił do bierzmowania, przyjmując imię Paweł. Był ministrantem. Należał do koła Sodalicji Mariańskiej Młodzieży Męskiej, w którym był sekretarzem. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Orzeszu kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum w Żorach. W 1950 roku ukończył Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego im. Karola Miarki w Żorach i otrzymał świadectwo dojrzałości.
Zaraz po maturze rozpoczął studia i formację w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święceń diakonatu udzielił mu 3 kwietnia 1955 roku w kaplicy Seminarium w Krakowie biskup Franciszek Jop. Święcenia prezbiteratu otrzymał 5 czerwca 1955 w Katowicach (wówczas Stalinogrodzie) z rąk biskupa Zdzisława Golińskiego. Po święceniach zastępował wikariusza w rodzinnej parafii w Orzeszu, następnie w Międzyrzeczu Bialskim oraz w katedrze Chrystusa Króla w ówczesnym Stalinogrodzie.
Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich (1955-1959). Następnie pracował w parafiach: Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej (1959-1961), Wszystkich Świętych w Pszczynie (1961-1964), Świętego Józefa w Chorzowie (1964-1968), Świętego Jerzego w Goczałkowicach-Zdroju (1968-1970). Pracę proboszczowską napisał na temat: „Chrzcielnica dekanatu pszczyńskiego”. Od 1970 roku został adiutorem, a następnie wikariuszem–ekonomem i proboszczem parafiigoczałkowickiej, w której prowadził budowę nowego probostwa, poświęconego w 1971 roku. W 1973 roku został skierowany do parafii Przemienienia Pańskiego w Katowicach, w której od 1974 roku był proboszczem. Prowadził trudną technicznie i organizacyjnie rozbudowę kościoła Przemienienia Pańskiego. W 1980 roku został skierowany do Woszczyc jako proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W uznaniu zasług, został w 1984 roku mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Katowickiej oraz opiekunem młodszych kapłanów rocznika święceń 1980. W 1985 roku biskup Herbert Bednorz zlecił mu budowę kaplicy mszalnej w Orzeszu – Zawadzie. Po ustanowieniu parafii tymczasowej w Zawadzie najpierw został jej administratorem. Od 1988 roku był proboszczem parafii Przemienienia Pańskiego w Orzeszu – Zawadzie. Po czterdziestu latach pracy w diecezji katowickiej poprosił o skierowanie do pracy w Niemczech. Za zgodą arcybiskupa Damiana Zimonia w 1995 roku rozpoczął pracę jako wikariusz w parafii Niepokalanego Serca Maryi w Marienfried w diecezji Augsburg. Pracował tam do roku 2000. Następnie posługiwał przez dziesięć lat w domu Sióstr w Wildbad Einöd w Austrii. Po powrocie do Polski zamieszkał w Orzeszu. Od 2016 mieszkał w domu Świętego Józefa w Katowicach.
Zmarł 6 grudnia 2020 roku w szpitalu ojców Bonifratrów w Katowicach – Bogucicach w 90 roku życia i w 66 roku kapłaństwa. Jego pogrzeb odbył się 11 grudnia w Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Orzeszu.
Źródło: Archiwum Kurii Metropolitalnej w Katowicach
- Szczegóły
Z przykrością zawiadamiamy, że 20 listopada 2020 roku, w Domu Świętego Józefa w Katowicach zmarł śp. ks. Jerzy Cuda, emerytowany wykładowca teologii fundamentalnej. Przeżył lat 80, w tym 56 w Chrystusowym Kapłaństwie.
Jego pogrzeb odbędzie się w czwartek, 26 listopada, w kościele parafialnym Świętego Michała Archanioła w Bytomiu – Suchej Górze (diecezja Gliwicka) o godz. 14.00.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,
a światłość wiekuista niechaj mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
Amen.
Urodził się 20 stycznia 1940 roku w Suchej Górze w bardzo religijnej rodzinie Jakuba i Klary z domu Olesch. Ojciec pracował na kopalni „Radzionków”, a matka zajmowała się domem. Miał starszego brata. Ochrzczony został 28 stycznia 1940 roku w kościele parafialnym pod wezwaniem Świętego Wojciecha w Radzionkowie. Był gorliwym ministrantem. Miał talent plastyczny, interesował się muzyką i językami obcymi.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Suchej Górze kontynuował naukę w II Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowskich Górach. Egzamin maturalny zdał w 1958 roku i zgłosił się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Pracę naukową z dogmatyki napisał na temat „Psychologia głębi a proces zbawczy człowieka”. Święcenia diakonatu otrzymał 8 marca 1964 roku w kaplicy Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święceń prezbiteratu udzielił mu bp Herbert Bednorz 14 czerwca 1964 w Katowicach. Po święceniach przez miesiąc przebywał w rodzinnej parafii, a następnie na zastępstwie wakacyjnym w Nierodzimiu.
Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w parafii Świętego Jacka w Stanowicach (1964-1967). Po trzech latach został skierowany na studia z teologii moralnej na Katolicki Uniwersytet Lubelski. Studia ukończył tytułem magistra teologii w zakresie teologii moralnej. Pracę magisterską zatytułowaną „Nadzieja chrześcijańska według nauki Soboru Watykańskiego II” napisał pod kierunkiem ks. doc. Władysława Poplatka. Następnie kontynuował studia w Instytucie Katolickim w Paryżu (1971-1976), gdzie uzyskał tytuł doktora teologii. Praca doktorska nosi tytuł „Wierzący i niewierzący w świetle teologii nadziei”.
Po powrocie do kraju został skierowany jako wikary do parafii Świętego Michała Archanioła w Rudzie Śląskiej – Orzegowie. W roku akademickim 1977/78 biskup Bednorz zlecił mu wykłady z teologii moralnej i teodycei w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Ze względu na konieczność dojazdu na wykłady, został przeniesiony jako wikariusz do parafii Najświętszych Imion Jezusa i Maryi do Katowic – Brynowa. Następnie został skierowany jako wikariusz kooperator do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Kontynuował pracę naukową, interesował się zagadnieniem ateizmu i przygotowywał się do zredagowania pracy habilitacyjnej z teologii fundamentalnej. Od 1989 roku przebywał w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Częstochowskiej w Pszczynie. Był diecezjalnym cenzorem książek, członkiem Rady Naukowej Instytutu Teologiczno – Pastoralnego w Katowicach. Od 1995 roku był wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1999 roku napisał pracę habilitacyjną zatytułowaną: „Praktyczno-społeczne kryterium wiarygodności objawionego sensu historii”. Po utworzeniu wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Śląskim został adiunktem i profesorem UŚ. Kierował Zakładem Teologii Fundamentalnej. Zamieszkał w budynku Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Domu Świętego Józefa w Katowicach.
Zmarł 20 listopada 2020 roku w Domu Świętego Józefa w Katowicach w 81 roku życia i 57 roku kapłaństwa. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Bytomiu – Suchej Górze. Obrzędom pogrzebu przewodniczył bp Marek Szkudło.
Ks. Jakub Kania
Źródło: Archiwum Kurii Metropolitalnej w Katowicach
- Szczegóły
Ze smutkiem informujemy, że 11.10.2020 r. w Chorzowie, w 90. roku życia i 66. roku Chrystusowego Kapłaństwa, zmarł ksiądz prałat Marian Malcher, emerytowany dyrektor Caritas katowickiej.
Jego pogrzeb odbędzie się w czwartek, 15.10.2020 r. w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach:
- o godz. 13.00 - modlitwa przy zmarłym,
- o godz. 14.00 - Msza Święta pogrzebowa.
Pochowany zostanie na cmentarzu przy ulicy Sienkiewicza.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,
a światłość wiekuista niechaj mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
Amen.
Urodził się 24 września 1931 r. w Lublińcu w rodzinie Jana i Moniki z domu Bartos. Szkoły podstawowe, polską i niemiecką, ukończył w Lublińcu, następnie uczył się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. A. Mickiewicza, w którym w 1950 r. zdał egzamin maturalny. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i studiował teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W późniejszym okresie kontynuował studia teologiczne w zakresie teologii pastoralnej na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.
Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bp. Zdzisława Golińskiego 5 czerwca 1955 r. w krypcie katedry Chrystusa Króla w Katowicach. Pierwszą placówką wikariuszowską była parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chorzowie Batorym, następnie parafia św. Andrzeja Boboli w Wirku (1958-1960). Potem został skierowany do parafii św. Józefa w Sadowie z zadaniem pracy duszpasterskiej przy kościele filialnym św. Marcina w Cieszowej z poleceniem wszczęcia prac przygotowujących erygowanie tam samodzielnej parafii.
W 1965 r. został powołany przez bp. Herberta Bednorza na referenta charytatywnego diecezji katowickiej. Równocześnie zostało mu zlecone zorganizowanie i prowadzenie duszpasterstwa rodzin oraz kierowanie Diecezjalną Poradnią Życia Rodzinnego i zorganizowanie parafialnego poradnictwa rodzinnego we wszystkich parafiach. Zorganizował i przeprowadzał kursy szkoleniowe podstawowe i doskonalące oraz opiekował się stałą formacją osób zaangażowanych w kościelnym poradnictwie rodzinnym.
W latach osiemdziesiątych XX w., po ogłoszeniu stanu wojennego, wobec nowych, szerokich zadań w zakresie organizowania działalności charytatywnej, powierzono ks. Malcherowi wspieranie inicjatyw charytatywnych bp. Czesława Domina jako przewodniczącego Komisji Charytatywnej KEP. Chodziło zwłaszcza o koordynację współpracy z zagranicznymi ośrodkami Caritas, w tym szczególnie z Caritas austriacką, niemiecką i szwajcarską, jak również z Catholic Relief Services w USA, np. w zakresie tworzenia ogólnopolskiego ośrodka pomocy dzieciom niepełnosprawnym w Rusinowicach, doposażenia polskich szpitali w sprzęt medyczny i kolonii charytatywnych w środki żywnościowe.
W 1989 r. biskup katowicki Damian Zimoń powołał ks. Malchera na stanowisko dyrektora Caritas Diecezji Katowickiej. Bezpośrednim rezultatem aktywności organizacyjnej ks. dyrektora było między innymi utworzenie nowych diecezjalnych ośrodków pomocy charytatywnej dla dzieci, osób starszych oraz chorych (m.in. w Borowej Wsi, Katowicach-Dębie, Rudzie Śląskiej - Bielszowicach, Nierodzimiu, Jaworzynce). Realizował także współpracę z zagranicznymi ośrodkami medycznymi polegającą na koordynacji akcji kierowania do hospitalizacji ciężkich przypadków chorób dziecięcych w szpitalach zagranicznych, a także z polskimi szpitalami w zakresie rozdzielnictwa nadsyłanych z zagranicy lekarstw i sprzętu medycznego. Zadaniem ks. Malchera było także zapewnienie stałej formacji duchowej i intelektualnej pracownikom różnych dzieł charytatywnych realizowane poprzez szkolenia, kursy i cykle wykładów organizowanych w ramach powołanego Diecezjalnego Studium Charytatywnego.
W 1972 roku ks. Malcher rozpoczął adaptację starego domu góralskiego w Brennej (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) na potrzeby ośrodka formacyjnego dla różnych grup osób angażujących się w pracę charytatywną, a wcześniej także w duszpasterstwo rodzin. Wszystkie wymienione wyżej obszary aktywności kontynuowane były do jego przejścia na emeryturę w roku 2000.
Ks. M. Malcher był m.in. członkiem Rady Kapłańskiej i Rady Duszpasterskiej, aktywnym uczestnikiem I Synodu Diecezji Katowickiej, członkiem Archidiecezjalnej Komisji II Synodu Plenarnego Kościoła w Polsce, konsultorem Komisji Charytatywnej KEP. W uznaniu zasług dla Kościoła został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Katowickiej (1982), a następnie kapelanem Jego Świątobliwości (1985).
Ostatnie lata życia przeżył w Domu Świętego Józefa w Katowicach. Zmarł 10 października 2020 r. w Chorzowie, w 90. roku życia i 66. roku kapłaństwa. Jego pogrzeb odbył się 15 października 2020 r. w parafii katedralnej Chrystusa Króla w Katowicach.
- Szczegóły
